Ziek, ziek én leuke dingen

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. In de afgelopen 3 weken is er dan ook veel gebeurd. Ik heb mijn trainingen aan de staff van Small Steps Foundation gegeven, ik ben 4 keer ziek geweest en heb ondertussen een hele boel leuke dingen gedaan.

4 keer ziek? Ja echt waar, al 4 keer ben ik goed ziek geweest. De eerste keer was zo’n vier weken geleden. Nadat ik een broodje met kip had gegeten bij een restaurant werd ik heel ziek en kon ik bijna een week niks doen. Heel vervelend want hierdoor kon ik niet verder met het voorbereiden van mijn trainingen.
Al gauw daarop volgde mijn volgende periode van ziekte; voorhoofdholte ontsteking. Na het broodje-kip verhaal voelde ik me na een paar dagen weer beter. Dat weekend vertrokken we met de groep naar Mount Elgon om de Sipi Falls te beklimmen/bekijken. Uiteraard (want ja het is regenseizoen) hielden we het niet droog en krijgen we op 1 dag wel 3 keer een nat pak. Mijn weerstand kon dat duidelijk niet aan waardoor ik een heerlijke voorhoofdholte ontsteking opliep.
Overigens waren de Sipi Falls geweldig! De drie watervallen veroorzaakten een prachtig natuurgeweld. Het had veel geregend de avond daarvoor dus de watervallen waren extra heftig. Het leverde prachtige foto’s en filmpjes op, zie facebook.
Tijdens mijn voorhoofdholte ontsteking toch ook nog maar even naar de dokter geweest omdat ik al 3 dagen koorts had. En wanneer je hier koorts hebt kan dat zijn omdat je malaria hebt. Eerst een zelftest malaria gekocht bij de apotheek, wat een kriem, ik ben duidelijk niet het persoon dat in zichzelf kan prikken… Na een hoop gestress en irritatie maar naar de dokter gegaan en daar mijn bloed laten testen op malaria. Gelukkig geen malaria maar wel voorhoofdholte ontsteking. Mijn zoutoplossing neusspray uit Nederland kwam dus goed van pas, bedankt daarvoor Pap!
Tijdens mijn voorhoofdholte ontsteking mocht ik voor de derde keer ziek worden van eten.. Door mijn verkoudheid kon ik slecht proeven waardoor ik niet door had dat mijn yoghurt waarschijnlijk al iets te lang in de koelkast had gestaan. Weer een paar dagen plat, helaas.
Na een paar dagen plat te hebben gelegen voelde ik me eindelijk weer een beetje fit. Jammer genoeg niet van lange duur, want na een week werd ik weer ziek van het eten uit een restaurant. Nadat ik Johan huilend had opgebeld omdat ik er zo zat van was om telkens ziek te zijn besloot ik maar om weer naar de dokter te gaan. Mijn bloed werd onderzocht en aan de hand van die waarden en mijn klachten werd een parasiet vast gesteld. Een antibiotica kuur en een pil tegen wormen rijker en ik mocht weer naar huis. Nu hopen dat ik snel beter word en weer meer kan genieten van Uganda.

Tussen het ziek zijn door heb ik mijn opdrachten voor Small Steps Foundation gemaakt en gepresenteerd. Cat (coördinator Small Steps) wilde graag dat de communicatie omgeving werd verbeterd in de SEN class. Dat leek me een hele mooie uitdaging omdat ik dat een interessant onderwerp vond. Ik besloot om twee trainingen voor te bereiden.
De eerste training ging over communicatie. Ik had de kinderen in de SEN class 3 weken lang geobserveerd hoe zij communiceerden en probeerde daar met de theorie van Timmers-Huigens en Verpoorten een communicatie hulpmiddel bij te passen. Na dit allemaal uitgezocht te hebben ben ik aan de slag gegaan met het maken van pictogrammen, foto’s en verwijzers. Tijdens de training heb ik de theorie achter de verschillende niveau’s van communiceren uitgelegd, uitgelegd welke communicatie hulpmiddelen er zijn en wat bij welk niveau past, ook heb ik uitgelegd hoe je communicatie hulpmiddelen introduceert en hoe je hiermee aan het werk gaat. Dit alles heb gedaan door middel van verschillende oefeningen waarbij ik probeerde de staff van de SEN class uit te dagen zelf mee te denken. Het was een hele uitdaging want in eerste instantie moesten de dames even de kat uit de boom kijken. Ik moest van alles uit de kast halen om het gewenste effect te krijgen, maar het lukte.
De tweede training ging over een professionele houding. Tijdens deze training hebben we het gehad over voorbereiden & structuur bieden en over grenzen & straffen. Doordat ik merkte dat mijn theoretische uitleg van vorige bijeenkomst toch wat lastig te behappen was voor de Ugandese dames wilde ik deze training nóg meer met activiteiten gaan werken. Het was een leuke en levendige training en bij herhaling van de theorie waren er toch 2 (van de 4) leraressen die het hadden onthouden. Ik was dan ook dik tevreden.
Vanaf aankomende week is het vooral een feestweek op Glory Be. De grote vakantie staat voor de deur en de kinderen van de Top Class (6-7 jaar) stromen door naar de Primary school. Een heus feest met diploma uitreiking staan voor de deur. Deze week zal ik de leraressen in de SEN class helpen met het introducren van de communicatie hulpmiddelen en daarnaast ga ik genieten van het feest. Echter betekend dit wel dat mijn stage periode bij Small Steps er al bijna weer op zit. 28 november sluit Glory Be, de week die hierna volgt ga ik kijken op andere projecten in Jinja, o.a. bij mijn studiegenoten Hilde en Stefanie die stage lopen bij Abide Familiy Center.

Naast het stage lopen en het ziek zijn heb ik de afgelopen 4 weken super gave dingen gedaan. Zoals ik al vertelde hebben we de Sipi Falls gezien in Mount Elgon. Daarnaast zijn we naar het regenwoud geweest, we hebben daar een hike gedaan van 1,5 uur en genoten van de rust van het regenwoud.
Ook heb ik een horseback safari van 2 uur gedaan waarin ik de tijd van mijn leven heb gehad. Een heerlijke rit gehad over de heuvels, door de plantages (thee en koffie) en door de villages. Het was echter wel een tijdje geleden dat ik had paardgereden en dat kon ik goed merken.
Afgelopen weekend zijn we met, bijna, de hele groep gaan raften. Ik had mijn moeder beloofd om niet te betalen voor een bijna-dood-ervaring (bungee jumpen), maar sorry mam ik heb het toch gedaan, want jezus wat kan raften eng zijn! Bij de tweede afdaling (grade 3-4) ging onze boot finaal om en werd ik door de kracht van het water direct naar beneden gezogen. Uiteraard duurde het maar enkele seconden, maar het voelde als een eeuwigheid. In totaal hebben we 7 afdaligen gedaan welke verschilden van grade 3 tot grade 5. Het was een super gave ervaring en ik zou het iedereen aanraden die maar een beetje van adrelanine houdt.
Vanaf nu rest mijn nog vier weken Uganda waarin ik samen met een studiegenoot ook nog twee keer op safari ga. Tijdens de safari zullen we de Ziwa Rhino and wildlife Ranche, Murchison Falls National Park, Queen Elizabeth National Park en Lake Mburo National Park bezoeken. Alle vier zeker even het google’en waard.